(Σχ. Επιμ: Το κείμενο που ακολουθεί αποτελείται από αποσπάσματα του βιβλίου Οι Τέσσερις Εποχές του Νίκου Κούνδουρου (2014) του Λευτέρη Ξανθόπουλου, εκδόσεις Γαβριηλίδης, που δημοσιεύονται με την ευγενική άδεια του συγγραφέα και του εκδοτικού οίκου.)
Ευτυχώς για μας, ο Κούνδουρος ξεκίνησε να κάνει σινεμά στις αρχές του 1950 χωρίς να έχει μάθει ή χωρίς να χρειάζεται να μάθει την τέχνη και την τεχνική του κινηματογράφου. Με σπουδές ζωγραφικής και γλυπτικής στην Αρχιτεκτονική Αθηνών και στη Σχολή Καλών Τεχνών και με μια ιδιαίτερη, έμφυτη εικαστική ματιά πάνω στα πράγματα, στο κάδρο που τα εμπεριέχει και τους ανθρώπους τριγύρω του, μπαίνει δυναμικά στον ελληνικό κινηματογράφο, ευτυχώς θα το ξαναπώ, αυτοδίδακτος και στη συνέχεια αυτοδημιούργητος!
Ήθελα να είμαι ζωγράφος, μοναχικός. Είχα μια πίστη καλογερίστικη για τη ζωγραφική, τον ασκητισμό, ονειρευόμουνα μια μοναξιά γεμάτη φως... Τα πρόδωσα όλα; Μου θόλωσε το νου η θριαμβευτική ζωγραφική της κινούμενης εικόνας. (Ν.Κ., ό.α., σελ. 206).
... More