Μετά το 1985, η συστηματική παραγωγή και διανομή της ελληνικής βιντεοταινίας στις βιντεο-λέσχες (video clubs) σε όλη την Ελλάδα και η αναμενόμενη στροφή στην κατ’ οίκον ψυχαγωγία συνδέθηκαν κατά βάση με την αυξανόμενη ζήτηση και ενοικίαση κωμικών βιντεοταινιών. Κωμικοί χαρακτήρες, όπως ο Ρομά γυρολόγος Ταμτάκος (Μ. Μόσιος), και δημοφιλείς ηθοποιοί, όπως οι Κ. Βουτσάς, Σ. Μουστάκας, Κ. Τσάκωνας και Σ. Τζεβελέκος, υποδύθηκαν μαζί με συνομίληκους ή νεότερους πρωταγωνιστές αντίστοιχους ρόλους και είτε συνδέθηκαν σε μεγάλο βαθμό με την προηγούμενη κινηματογραφική τυπολογία τους ή ανανέωσαν την παλαιότερή τους. Η ποικιλία των κωμικών μοτίβων και συμβάσεων και η ανάδυση υπο-ειδών – όπως η αισθηματική κομεντί που απευθυνόταν σε νεότερης ηλικίας ακροατήρια – ανύψωσε σύντομα τη βιντεο-κωμωδία στην προτίμηση του ελληνικού βιντεο-ακροατηρίου. Συγχρόνως, έδωσε ώθηση για μία περαιτέρω παραγωγή, συχνά ευτελούς, οπτικοακουστικού υλικού, το οποίο, τουλάχιστον για τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του ’80, δεν είχε καμία σχέση με τη σκηνοθετική προσέγγιση, την αισθητική και τη σεναριακή πρωτοτυπία ούτε του κινηματογραφικού αρχετύπου από την εποχή του Παλιού Ελληνικού Κινηματογράφου (ΠΕΚ), ούτε, εξάλλου, με τις ίδιες τις βιντεοταινίες των αρχών του 1985-1986. ... More