Ο Κώστας Περούλης γεννήθηκε το 1974 στον Πειραιά. Σπούδασε νομικά και συγκριτική λογοτεχνία. Η συλλογή διηγημάτων του Αυτόματα (εκδ. Αντίποδες) απέσπασε το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου πεζογράφου 2016 του περιοδικού Αναγνώστης. Είναι συν-σεναριογράφος της ταινίας μεγάλου μήκους Miss Violence του Αλέξανδρου Αβρανά, η οποία απέσπασε τον Αργυρό Λέοντα σκηνοθεσίας και το βραβείο Volpi αντρικού ρόλου στο επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ της Βενετίας 2013 και βραβείο σεναρίου στο επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ της Στοκχόλμης 2013. Επίσης είναι συν-σεναριογράφος της ταινίας Love me not του Αλέξανδρου Αβρανά, που έκανε πρεμιέρα στο επίσημο Διαγωνιστικό του Φεστιβάλ του San Sebastian 2017. Υπήρξε συνιδρυτής του περιοδικού Λεύγα, στο οποίο έχει δημοσιεύσει κείμενα πολιτισμικής κριτικής, ενώ έχει δημοσιεύει ανάλογα κείμενα και στο περιοδικό Unfollow.
Πηγή: marginalia
Θα αντισταθώ στον πειρασμό να δω το λογοτεχνικό έργο του Νίκου Νικολαΐδη μέσα από το κινηματογραφικό του και θα επιχειρήσω μια πιο τυπική τοποθέτηση του έργου του στο λογοτεχνικό πεδίο και στη λογοτεχνική παράδοση. Θα τον αντιμετωπίσω δηλαδή ως λογοτέχνη.
Όσο ξεχωριστός κι αν είναι ένας δημιουργός, όσο ριζοσπαστικός ή ιδιοσυγκρασιακός, πάντοτε βρίσκεται σε ισχυρή σύνδεση με την εποχή του. Μπορεί η δράση των έργων του Νικολαΐδη να τοποθετείται στη δεκαετία του ’50 και του ’60, με το ροκ εν ρολ, τη τζαζ, το σινεμά και τα πολιτισμικά σύμβολα της εποχής, όμως τα έργα γράφονται στη μεταπολίτευση. Για παράδειγμα, αν και τα Γουρούνια στον Άνεμο (1992) διαδραματίζονται εν μέσω Χούντας, ο πατέρας του ήρωα είναι αριστερός που κατέληξε βολεμένος δημόσιος υπάλληλος· ο δε ήρωας ένας ανερμάτιστος αντισυστημικός των Εξαρχείων. Ο Νικολαΐδης στο έργο του είναι πάντα καχύποπτος απέναντι στην Αριστερά, σαρκάζει όποτε μπορεί για τους κουλτουριάρηδες αντιστασιακούς της Χούντας κ.ο.κ. Πρόκειται για μια στάση που διακρίνει και επικρίνει τη συστημοποίηση και ιδεολογική κυριαρχία της γενιάς του Πολυτεχνείου κατά την πασοκική δεκαετία του ’80 και του ’90. ... More