Μανώλης Σειραγάκης (Πανεπιστήμιο Κρήτης). Επίκουρος καθηγητής θεατρολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, ηθοποιός και σκηνοθέτης. Εξέδωσε τα βιβλία Το ελαφρό μουσικό θέατρο στη μεσοπολεμική Αθήνα 1922-1940 (2009) και Ναπολέων Λαμπελέτ ένας ανέστιος κοσμοπολίτης (2014). Συνεργάτης των Grove Music Online και Oxford History of Jazz in Europe. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα αποκρυσταλλώνονται στις διατριβές που επιβλέπει, για τα λιμπρέτα ελληνικής και γαλλικής οπερέτας στον μεσοπόλεμο (Εύη Νικήτα), το θέατρο στην Κρήτη τον 20ό αιώνα (Άννα Τζανιδάκη), το σταντ-απ κόμεντι στην Ελλάδα (Αντώνης Ηλιάδης), τις πρωτοποριακές παραστάσεις Σαίξπηρ στην Ελλάδα (Γιάννης Ματσαμάκης), το θέατρο μετά την κατάρρευση της Γιουγκοσλαβίας (Ελπίδα Ζαμπετάκη), το ελαφρό μουσικό θέατρο 1941-1949 (Απόστολος Πούλιος), την οπερέτα στην Ελλάδα 1999-2021 (Αφροδίτη Σπυροπούλου). Το 2013 ίδρυσε το θέατρο Αντίβαρο στο Ρέθυμνο (Κωμωδία, τραγωδία μονόπρακτη Νίκου Καζαντζάκη, πανελλήνια πρώτη) και δυο χρόνια μετά εγκαινίασε το ομώνυμο Φεστιβάλ. Υπό έκδοση είναι μια ελεύθερη απόδοση των Βατράχων του Αριστοφάνη (εκδ. Κάππα), τα Πρακτικά του συνεδρίου 121 χρόνια ελληνική θεατρική επιθεώρηση (Κέντρο Ελληνικής Μουσικής) και η μελέτη Ο Κωνσταντίνος Χρηστομάνος ως σκηνοθέτης αρχαίου δράματος (εκδ. Παπαζήση).
Η προβολή από την Ταινιοθήκη της Ελλάδας στο διαδίκτυο (8 Απριλίου 2020) της βουβής ελληνικής ταινίας του Γιόζεφ Χεπ Οι Περιπέτειες του Βιλλάρ σε σενάριο Νίκου Σφακιανού (Βιλλάρ) [i] έδωσε την ευκαιρία να επανέλθει ένας προβληματισμός που είχε γεννηθεί το φθινόπωρο του 2019, όταν, με μεταπτυχιακούς φοιτητές του Πανεπιστημίου Κρήτης, την είχαμε παρακολουθήσει στην αίθουσα της Ταινιοθήκης, στο πλαίσιο εκπαιδευτικής εκδρομής. Η Ταινιοθήκη χρονολογεί έως τώρα την ταινία στο έτος 1924 και πολλοί σύγχρονοι ερευνητές του πρώιμου ελληνικού κινηματογράφου αποδέχονται τη συγκεκριμένη χρονολογία [ii].
Μετά την προβολή της ταινίας, στο τέλος της ξενάγησης και κατά τη σχετική συζήτηση, είχα προτείνει να εξεταστεί μια εσωτερική μαρτυρία της ταινίας που θα μπορούσε να βοηθήσει πολύ στην ακριβέστερη (ακόμα και με ημέρα και μήνα) χρονολόγηση, την οποία και οι άνθρωποι της ταινιοθήκης δεν θεωρούσαν οριστική:[iii] Στο 11΄ 33΄΄, καθώς ο Βιλλάρ τρέχει στους δρόμους της Αθήνας, σ’ έναν από τους τοίχους των κτηρίων εμφανίζεται αρκετά καθαρά μια διαφημιστική αφίσα θεαμάτων. ... More