ABSTRACT

Το παρόν άρθρο εξετάζει τις στρατηγικές αυτολογοκρισίας που υιοθέτησε ο ελληνικός μαλακός ερωτικός κινηματογράφος της δεκαετίας του 1970, προκειμένου να αποφύγει τον σκόπελο του χουντικού λογοκριτικού μηχανισμού. Σε μια εποχή που η εμπορική κινηματογραφική παραγωγή άρχιζε να εμφανίζει σημαντική εισπρακτική κάμψη, η μαλακή ερωτική ταινία παρουσιάστηκε ως ένα υπολογίσιμο εμπορικό είδος που ακολουθούσε συγκεκριμένους μηχανισμούς άμυνας ενάντια στη λογοκρισία. Η αξιοποίηση μιας τουριστικής εικόνας της Ελλάδας, η αξιόλογη αισθητική φόρμα και οι γνωστοί ηθοποιοί, η συγκρατημένη αναπαράσταση του γυμνού και ο βαθιά ηθικός πυρήνας συνιστούσαν ορισμένες από τις τυπικές πρακτικές των σκηνοθετών. Μέσα από τη μελέτη περίπτωσης του φιλμ Οι ερωτομανείς (Ευστρατιάδης, 1972) θα διερευνηθεί περαιτέρω η αυτολογοκρισία ως αποτέλεσμα ατομικής πρωτοβουλίας και ως διαμορφωτής αισθητικών και ιδεολογικών επιλογών για τις ανθρώπινες σχέσεις και τη σεξουαλικότητα.

Keywords: αυτολογοκρισία, δεκαετία του 1970, εμπορικός κινηματογράφος, μαλακός ερωτικός κινηματογράφος , Όμηρος Ευστρατιάδης