ABSTRACT

Το άρθρο επιχειρεί μία λεπτομερειακή ανασύσταση της λογοκρισίας που υπέστη η ταινία Συνοικία το Όνειρο το 1961. Πιο συγκεκριμένα, αποτελεί μία προσπάθεια διερεύνησης του πώς η σκλήρυνση της αντικομμουνιστικής πολιτικής της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά και οι αντιφάσεις της, δημιούργησαν ένα πεδίο κοινωνικής αντιπαράθεσης γύρω από την ταινία, που, με τη σειρά του, κατασκεύασε ένα ανθεκτικό ανά τις δεκαετίες πλαίσιο πρόσληψης για αυτήν. Όπως έχει επισημανθεί σε πολλές περιπτώσεις, η λογοκρισία, ως μία παρέμβαση που περιορίζει το δικαίωμα της ελευθερίας του λόγου, δημιουργεί αντιδράσεις που ανοίγουν έναν ευρύτερο προβληματισμό για τη σημασία και τον προορισμό των πολιτιστικών προϊόντων. Το παράδειγμα της ταινίας Συνοικία το Όνειρο μας επιτρέπει να ιχνηλατήσουμε τις αντικρουόμενες προσδοκίες σχετικά με τον κινηματογράφο στη μεταπολεμική Ελλάδα.

Keywords: αντικομμουνισμός, δεκαετία του 1960, εμπορικός κινηματογράφος, λογοκρισία, ποιοτικός κινηματογράφος, Συνοικία το Όνειρο